Moja pierwsza

Moja pierwsza serweta na drutach została ukończona.Jest przewidziana na mniej więcej takiej wielkości stolik.Z braku innego za model robi tu balkonowe badziewie:))Ma być prezentem ale, o ile wiem, osoba ,która ma być tym cudem uszczęśliwiona tu nie zagląda,mogę więc pokazać.

Wzorek najprostszy z możliwych,dający się łatwo powiększyć tylko przy zakończeniu kombinowałam już po swojemu,no jakżeby inaczej :)))

Zużylam dwie szpule czeskiej bawełny Scarlet ,100g/290m,niteczka bardzo mi się spodobała,miękka ,nie rozdwaja się,dobrze się z niej dzierga,byłaby super na szydełko.Druty 3,5.

Średnica serwety 90cm,miałam nadzieję na większą ale wzór jest włóczkożerny a na bardziej ażurową,a tym samym bardziej skomplikowaną, na pierwszy raz nie zdecydowałam się.Ale kiedyś spróbuję,to moja pierwsza ale na pewno nie ostatnia drutowana serwetka:)))
      Jednocześnie dzieje się spódnica,dzieje się wolno bo ciągle ją pruję.Żeby za łatwo nie było,wymyśliłam  sobie w niej okrągłe elementy.Wydzierganie elementów to pryszcz ale jak je połączyć z resztą spódnicy?!Zanosi się na robótkę długodystansową:)))Choć na dobrą sprawę ,nie wiem po co ją robię.I tak nie mam gdzie nosić takich ciuchów,nie mówiąc już o tym że lato zaraz się skończy.
A'propos lata,którego właściwie nie ma,po trzech dniach upały zakończyły się spektakularnymi burzami z potężnymi ulewami a dzisiaj już się ochłodziło :(.Nawet nie zdążyłam się porządnie zagrzać :(.

( Przypadkiem ,w trzecim roku użytkowania,znalazłam  w mojej komórce, robiącej ostatnio głównie za aparat fotograficzny,funkcję robienia takich kolaży. Jestem bardzo ciekawa czy w takim tempie  zdołam poznać gruntownie mój sprzęt zanim dokona on żywota:))))

      Poza tym byłam zajęta destrukcją co,w moim obecnym, dość podłym stanie ducha,znacznie bardziej mi odpowiada.
     Unicestwieniu uległa (jednak) za mała kamizelka,zdecydowałam że zrobię ją po raz czwarty (!) dopóki trwa moje szydełkowe szaleństwo:)))A zastanawiając się nad nią ,dopiero teraz doszłam do tego,dlaczego wyszła mi za mała.Po prostu kratki"puste" wychodzą węższe niż te wypełnione słupkami,tak więc "pełny"dół  jest dobry a gdy zaczęły się kratki ,zaczęła się zwężać,ot i cała tajemnica.
        Sprułam też poniewierający się od ubiegłego roku czarny szal ( tu też testowałam możliwości aparatu:))).Ambitnie zaczęłam estońskim wzorem sofia kiri ale muszę się poddać.Wełna jest czarna,można robić praktycznie tylko w świetle dziennym,wzór jest piękny ale  skomplikowany i trzeba cały czas uważać żeby się nie pogubić,ja nie mogę go zapamiętać.Żeby go dokończyć ,musiałabym mieć dużo czasu w "jednym kawałku"  a nie mam niestety.Nie zrezygnowałam jednak z czarnego estończyka,muszę tylko wybrać wzór ,który łatwo zapamiętać i można go odłożyć w dowolnym momencie bez pogubienia się.

Dobrałam się też do zaczętego dawno bolerka.Było robione i prute chyba tyle samo razy co lniana kamizelka:)))Ale odpoczęłam od niego,sprułam,będę dłubać od nowa i być może też doczeka się w końcu finału:))

Przechodząc obok ogrodu botanicznego przypomniałam sobie,że ktoś pytał kiedyś o owoce paulowni więc je sfotografowałam.Trochę przypominają orzechy włoskie ale bardziej wydłużone.

Życzę Wam miłego letniego weekendu:))

PS.
W Bolkowie na zamku trwa właśnie Castle Party i potrwa jeszcze do jutra,kto jest w pobliżu niech zajrzy,jest na co popatrzeć:)))