je t'aime... moi non plus

Dziękuję Wam za wszystkie dobre słowa:))Choćby dlatego warto blogować,że spotyka się, choćby tylko wirtualnie,tylu życzliwych ludzi:))

http://www.na-telefon.org/

Kłopot jest już nieco oswojony,nie zniknął co prawda całkiem ale powoli się rozwiązuje.W każdym razie ja się uspokoiłam na tyle żeby zająć się czymś innym niż martwieniem się, czyli robótkami i np.telewizją.Przy tych robótkach znaczy się:))

I tak dziś telewizja ARTE pokazała film o Brigitte Bardot,

http://www.listal.com/list/hairstyles-brigitte-bardot

jej dzieciństwie,drodze do kariery,filmach i miłościach wśród których  był też Serge Gainsbourg .I stąd właśnie tytułowe "je t'aime... moi non plus".

  Piosenka powstała na życzenie Brigitte Bardot, która poprosiła Gainsbourga o napisanie "najbardziej romantycznej piosenki, jaką tylko można by sobie wyobrazić". Początkowo Gainsbourg nagrał piosenkę z Bardot, ale jej ówczesny mąż Gunter Sachs nie zgodził się na jej upublicznienie. Zamiast z Bardot, Gainsbourg zaśpiewał ją w 1969 ze swoją ówczesną kochanką, brytyjską piosenkarką Jane Birkin, której ta piosenka otworzyła drogę do kariery we Francji.( Wikipedia)

 I tę wersję z Jane Birkin wolę bo BB-jak się o niej wówczas mówiło-nie była specjalnie dobrą piosenkarką:)

Piosenka,dawno nie słyszana, przywołała szereg wspomnień z czasów gdy się ukazała.
   Czasów wielkiej popularności francuskiego kina,często skandalizującego i na pewno bardziej śmiałego niż dyżurne wówczas u nas kino radzieckie.Wywołującego oburzenie starszego pokolenia - moja babcia,osoba na co dzień nie używająca mocnych wyrazów,gdy usłyszała spikera (pamiętacie pana Suzina?)zapowiadającego film francuski zwykła była mawiać:Tfu,znowu te kurwielskie filmy :)))A "kurwielskie" dlatego,że tam nic tylko się cięgiem całowali ,pokazywanie tego uznawane było przez moją babcię za absolutnie naganne:)))Juz nie mówiąc o tym ,że Bardotka zwykła była goła latać ale to akurat chyba było wówczas w naszych wersjach wycinane:))

  Czasów pocztówek grających i radia Luxemburg,słuchanego z tranzystora:))

Pocztówkowy szał
Każdy z nas ich pięćset miał
Zamiast nowej pary jeans
A w sobotnią noc

Był Luxembourg, chata, szkło
Jakże się chciało żyć!

Oj,chciało:))A gdy już jakaś chata wolna  była to natychmiast organizowała się prywatka (dzisiaj ,tfu,domówka ,ludzie ,jak to strasznie brzmi:))).Działo się,oj działo:))

I tak przypominają się czasy,ludzie,sytuacje...Na co dzień się o tym nie myśli,nie pamięta,czasem tylko jakaś piosenka ożywi na moment przeszłość:)))

Piszę jakbym sto lat miała ;)Dobra ,koniec wspomnień,czas wrócić do rzeczywistości.Dobranoc:))