Zaświadczenie

    Moje dziecko zażyczyło sobie zaświadczenia. Oznacza to ,że matka się zbiera i leci do starostwa bo dziecko wyjechane jest.Urzędy wszelakie no to ja po prostu pasjami,zarówno polskie jak i niemieckie.Tym razem nasze.Już raz takowe zaświadczenie brałam ale urzędy szwedzkie,też najwyraźniej niezłe w te klocki zażyczyły sobie były nowego.Bo poprzednie się im przeterminowało(!).Nie wiem jak, bo dane w nowym będą toczka w toczkę identyczne jak w starym.Ale wygląda na to,że Wielka Pani Biurokracja  wszędzie taka sama.Już przy poprzednim miałam trochę problemów,nie spodobałam się pani urzędniczce,nie powiem,z wzajemnością:))W efekcie tego nie spodobania się na pisemko zawierające coś ze dwa zdania czekałam tydzień,czyli tak długo jak to tylko było możliwe.Pomna poprzednich doświadczeń,przygotowałam się psychicznie i mając odrobinę nadziei,że pani może awansowała była czy ma urlop,że w każdym razie może jej nie ma,pojechałam.
Była.
Poznała mnie
-Przecież pani już brała takowe zaświadczenie.
-No owszem ,brałam,ale jest tak i tak i potrzebuję kolejne,tłumaczyłam się jak w szkole.

Byłam tak miła,że aż mnie samą mdliło,wdzięczyłam się do obrzydliwości.Najgrzeczniej jak umiałam,poprosiłam czy czasem nie mogłoby to do poniedziałku być gotowe.Pani z nutą wyższości w głosie oświadczyła,że teoretycznie jest to możliwe,na moje nieśmiałe pytanie czy praktycznie też, usłyszałam że być może,proszę zadzwonić w poniedziałek.No, cóż za łaska.Mam nadzieję,że moje wdzięczenie się zadziała,bo nie mam czasu na czekanie:).
     W urzędach wszelkiej maści bywam najrzadziej jak się tylko da, dlatego też wciąż zaskakują mnie one różnymi-patrząc z mojego punktu widzenia-niedorzecznościami. Na przykład podania (bo oczywiście tych dwóch zdań nie można napisać "na gębę",podanie musi być)nie mogłam zostawić w biurze ,w którym będzie to załatwiane.No jak to,żeby tak prosto było?Nie,podanie trzeba zapodać w kancelarii i dopiero stamtąd powędruje dalej.W tym momencie już trochę mniej mnie dziwi,że na moje dwa zdania muszę tydzień czekać.W końcu podróż papierka z pierwszego piętra na drugie musi potrwać,a kto wie przez ile jeszcze  rąk musi  przejść.
   No i naturalnie nic za darmo.Napisanie dwóch zdań musi być odpowiednio wynagrodzone czyli należy uiścić kwotę złotych polskich 17 w kasie urzędu.Idę do tej kasy.W pokoju dwie panie, na wprost  za kontuarem jedna a na prawo za okienkiem z napisem "kasa"druga .Chcę (a raczej nie chcę ale muszę ) zapłacić więc zwracam się do pani w okienku kasowym,wydawało mi się to logiczne.Błąd.Najpierw do pani za kontuarem!Pani wypisuje świstek (imię ,nazwisko,adres ( po co komu adres!!!)wpłacającego,daje mi papierek i każe iść do kasy.
Wpłacam .Osłupiała wychodzę.DWIE panie,żeby przyjąć 17 zł.Nie zauważyłam jakiejś kolejki do kasy,tłoczących się tam petentów pałających chęcią oddania swojej krwawicy pazernemu urzędowi.Ani tym razem,ąni żadnym poprzednim.Pusto ,sennie.Brak słów.
     A na koniec,ponieważ miałam przed sobą jeszcze jazdę do Wrocławia,skorzystałam z toalety dla petentów.Wystrój,czystość-tak mniej więcej wczesny Gierek.Ale za to był papier i ręczniki:)))Skorzystałam ,chcę wyjść-nic z tego,drzwi nie chcą się otworzyć.Wpadłam prawie w panikę,już chciałam wzorem dzielnych filmowych policjantów,drzwi z kopa potraktować (na bank by się rozpadły bo to ta sama epoka:)))ale w końcu udało się je jakoś otworzyć.Chyba więcej nie zaryzykuję:)))
    W poniedziałek będę dzwonić,może łaskawie napisze mi pani te moje dwa zdania,trzymajcie kciuki:)))

Dobrej nocki Wam życzę:))
P.S.
Robótkowo całkiem marnie,ciągle w biegu i rozjazdach a że muszę sama,to nie mogę nawet w drodze czegoś podłubać :(((