Kardigan

         Na ostatnie urodziny dostałam 3 motki Malabrigo Socka w pięknym czerwonym kolorze.Oczywiście na żadnym zdjęciu tej intensywnej czerwieni nie widać,wiadomo.Motki zostały kupione z konkretnym przeznaczeniem.Nie mogło być byle co,tylko kardigan podobny do takiego,  jaki nosiłam ponad trzydzieści lat temu ;)Takie były wymagania:)))

No tak,trzydzieści lat temu trzy takie motki wystarczyłyby i jeszcze by zostało, ale dzisiaj?Musowo było motek dokupić,choć pani w sklepie zapewniała,że trzy wystarczy.Ja jednak znam swoje gabaryty a sweter miał być dość długi,zdecydowałam się  wełny jednak dokupić.Najwyżej mi włóczki zostanie gdyby się okazało że jednak nie miałam racji.


Żeby nie niszczyć pięknej wełny metodą tradycyjną czyli dziergaj-pruj,postanowiłam tym razem kupić odpowiedni wzór.Mój wybór padł na Meredith Justyny Lorkowskiej,wzór najbardziej zbliżony do starego oryginału a co ważniejsze,po polsku.

Problemem okazało się dobranie odpowiedniego rozmiaru.Próbkę co prawda sobie zrobiłam ale moje próbki i już robione dzianiny jakoś rzadko się spotykają.Coś tam sobie powyliczałam,dokładnie obejrzałam oryginał i po wzięciu pod uwagę mojego sposobu dziergania,wyszło mi że powinnam zrobić  rozmiar największy.

Wełna ma jedną wadę a mianowicie gniecie się.

No i zaczęła się moja droga przez mękę :(
 Ja nie umiem dziergać wg wzorów!
Rozpiska niemal po jednym oczku doprowadzała mnie do rozpaczy.
I żeby było jasne-ja w żadnym wypadku nie krytykuję wzoru Justyny.
To moja nieumiejętność ścisłego trzymania się wzorów sprawiała mi kłopot.

Od razu na początku zaowocowało to tym,że się pomyliłam w tych warkoczykach, ale że już zrobiłam ten zawiły początek i przeszłam dalej,to po paru dosadnych epitetach pod własnym adresem ,uznałam że trudno,widać mój sweter nie może być wierną kopią Meredith,musi mieć indywidualny charakter.Co oznacza,że wzór dalej będzie robiony po mojemu czyli błędnie a wersja oficjalna będzie taka,że tak ma być:))).

Potem już jakoś poszło.Nie powiem żebym się z wzorem zaprzyjaźniła ale już dobrnęłam do  końca bez większego bólu.Rozmiar okazał się był-ku mej wielkiej radości- dobrany idealnie,cud po prostu:))

Stary sweter miał jeszcze kieszonki,ten nie ma i trochę szkoda bo kieszenie to ja po prostu pasjami ;)

Sweter wybrał się był ze mną na wycieczkę w celu rzeczonego swetra obfocenia.A sesje jak to sesje, czasem bywają udane (jak np. ta ) a czasem zupełnie nieudane.Po selekcji tylko jedno zdjęcie w mojej ocenie nadało się do pokazania.Zdjęcia pozostaną więc domowo-lustrzane i tyle.

O wycieczce to będzie jeszcze może okazja napisać ale to inną razą a dzisiaj jeszcze o sweterku.
Dziubałam to to na igiełkach czyli na drutach 2,5.Zużyłam prawie cztery (jednak miałam rację) motki Malabrigo Sock,została nieduża resztka.Sweter mi się podoba choć nieco odbiega od wzoru ale jest milusi i przytulny.I ,rzecz niesłychanie u mnie rzadka,nic nie było prute!Chyba jestem zadowolona:)))
I to by było na tyle :)))